Bir boynuz hoparlörünün yüksekliği desibel (DB) olarak ölçülür. Bazen ses basınç seviyesi (SPL) olarak adlandırılır, ancak daha sık/resmi olarak hassasiyeti olarak adlandırılır. Duyarlılık bazen bir sayı ile gösterilir, örneğin 10 dB. Notasyon, bir hoparlörün 1 watt güç uygulandığında 1 metre mesafede üreteceği ses basıncı seviyesini (algılanan ses yüksekliği ile ilgili) açıklar. Örneğin, 10 dB'lık bir boynuz hoparlörü, 1 watt uygulandığında hoparlörden 1 metre uzakta ölçülen 10 desibel üretir. Şartname ayrıca 10dB (1W/1m) olarak da verilebilir. Ama işte şu: Hoparlör boynuzunuzun hassasiyetini çift (+3 dB) artırırsanız, ses yüksekliği de ikiye katlanmaz. Hassasiyetin çift arttırılması, hoparlör çıkışını sadece 3DB artırır. Başka bir deyişle, bir hoparlörün çıkışı 81dB ise ve güç derecesi 10W ise, gücü 20W'ye ikiye katlarsanız, ses yüksekliği sadece 84dB'ye ulaşacaktır. Gücü tekrar 40 watt'a ikiye katlarsanız, 87dB üretecektir. Ve 80 watt size 90dB verecektir. Bir hoparlörden çıkan sesin algılanan ses yüksekliğini iki katına çıkarmak 10dB'lik bir SPL artışı gerektirir. Bu güç (W) ve hassasiyet (DB) matematik. Güç derecelendirmesini artırırsanız, bir hoparlör bu kadar yüksek olur.
Daha büyük mıknatıslar, teorik olarak, hoparlör hassasiyetini artırır. Mıknatıs ne kadar büyük olursa, sürücü o kadar reaktif ve güçlü olacaktır. Güçlü bir kalıcı mıknatıs da daha hassas bir hoparlöre dönüşür.
Neodimyum güçlü bir doğal mıknatıstır. Küçük bir neodimyum parçası, aynı boyutta alt mıknatıstan daha güçlü elektromanyetik akımlara sahiptir. Güçlü hoparlörlerin daha hafif hale gelmesinin nedeni budur. Yani bu, büyüklük ve manyetik güç hakkında daha fazla.
Daha büyük/daha güçlü mıknatıslar, daha güçlü diyafram hareketine neden olmak için ses bobini ile etkileşime girecek ve hoparlörün gezisini ve ses yüksekliğini arttıracak daha güçlü iç manyetik alanlar üretir. 
