Hoparlör güç kullanma kapasitesi (veya boynuz hoparlörünün nominal gücü) önemli bir teknik parametrelerdir, uzun vadeli sürekli güvenli güç giriş kapasitesine dayanacak hoparlör boynuzunu temsil eder, boynuz hoparlörünün güç kullanma kapasitesini anlar, her şeyden önce gerekir Hoparlör sürücüsünün nasıl hasar gördüğünü anlayın, sürücü hasar modunun iki çeşit vardır: biri ses bobini aşırı ısınma hasarı (sesli bobin yanması, aşırı ısınma, bobinler arası bozulma, vb.), Diğeri sürücünün hoparlör diyaframının yer değiştirmesidir Sınırı aşar, böylece hoparlörün/veya çevresindeki elastik parçaların konik diyaframı hasar görür, genellikle birçok büyük genlik içeren düşük frekanslı sinyalde meydana gelir.
Ses sinyali bir sinüs dalga sinyali değil, üç enerji sayısı ile temsil edilebilen rastgele bir sinyaldir. Kök ortalama kare değeri olarak da bilinen RMS, ortalama değere yakın olan ve temel olarak sinyalin ısıtma enerjisini temsil eden sinyal zirvesiyle aynı genliğe sahip sinüzoidal sinyalin bir ölçüm sonucudur. Tepe (zirve), maksimum seviyeye ulaşmanın bir sinyalidir, sinüs dalgası için, tepe seviyesi RMS seviye 3 dB'den daha büyüktür, çünkü müzik sinyali zirve seviyesi geçerli değerlerden daha fazla, 10 ila 15 dB'ye kadar olabilir. Bir hoparlör yer değiştirmesi, tepe faktörü ve tepe faktörü, tepe seviyesi ve rms seviyesinin oranını belirtmek için kullanılan pik faktörü, AES2-1984 pembe gürültü kaynağı için, tepe faktörü 6dB'dir, yani tepe voltajı 4 kattır. RMS voltajı. 
Hoparlörün güç kullanma kapasitesi, işlenmiş pembe gürültü sinyalinin (AES2-11984) 2 saatlik sürekli çalışmasının ardından elektrik ve mekanik özelliklerin kalıcı değişiminin% 10'dan fazla olmaması koşuluyla ölçülür.
